به نام خدا

بدون مقدمه میرم سر اصل مطلب امروز سرکلاسمون بحث از نماز شد.آره نماز جای تعجب نیست.بیشتر این عمل را مردم مذهبی وقشر ضعیف جامعه انجام میدند.

اما در آن غفلت میکنیم؛یعنی وقتی اذکار نماز را بر زبان آورده وحرکات خاص را انجام می دهیم دل وقلبمان در جای دیگر است وچقدر این شعر جالب است.ایاک نعبد در دهان    دل در هوای دیگران.

دوستان وبلاگی چقدر خوبه  حواسمون به نمازم باشه ؛ وبه گفته خدا نمازمون را برای او بخوانیم.فَوَیْلٌ لِّلْمُصَلِّینَ الَّذِینَ هُمْ عَن صَلَاتِهِمْ سَاهُونَ

وچقدر خوبه که به حرف رهبرمن گوش بدیم که در مورد نماز میفرمایند:

نماز، آنگاه که با حال و حضور و آداب، گزارده شود روح آدمی را به نیازمندی ذاتی وی آشنا می سازد، و ریشه ی کبر و تفاخر و جبروت موهوم را دردرون او می سوزاند. خشوع در برابر پروردگار، نور بصیرت را بر دل اومی تاباند و سایه ی وهم آلود خود بزرگ بینی را از آن می زداید:

فرض الله الایمان تطهیرا من الشرک و الصلاة تنزیها من الکبر.